Να Ψοφήσει Η Κατσίκα Του Γείτονα

Hi και πάλι. Μου έχουν πει ότι το blog είναι κάτι σαν online ηλεκτρονικό ημερολόγιο με το οποίο μοιράζεσαι με τους φίλους σου τα πάντα. Έτσι λοιπόν σήμερα Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2006 και ώρα 21:00 μου συνέβη κάτι που με συγκλόνισε και θέλω να το μοιραστώ. Έχετε νιώσει ότι στην χώρα μας όι περισσότεροι δεν νοιάζονται για τον δίπλα τους ? - ΟΧΙ δεν την έχω δει Μητέρα Τερέζα όυτε ξαφνικά αποφάσισα να βαπτίσω Ινδούς αλλόθρησκους στον Γάγγη ποταμό σαν την Λουκά! Πριν περίπου 1 ώρα παράγγειλα φαγητό, και πριν περίπου μισή ώρα μου το έφερε ο deliveras. Είχα 50ευρω και δυστυχώς ο άνθρωπος δεν είχε να μου χαλάσει. Έτσι λοιπόν κατεβήκαμε μαζί να πάμε να χαλάσω για να τον πληρώσω. Πρώτος μου σταθμός ένας φούρνος στην γωνία. Φούρνος σου λέει, ψωμί πουλάει κάθε μέρα και γάλατα, όλο ψιλά παίρνει, - ε του φούστη, αν δεν έχει αυτός ψιλά ποιος θα έχει, το γραφείο τελετών παρακάτω??!!Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως η "καλή" κυρία που είχε μέσα μου αρνήθηκε. Δεν πτοήθηκα. Συνέχισα μιας και ήταν νωρίς και πάντα μου αρέσει το βράδι να κάνω βόλτα με τις σαγιονάρες και τον delivera παρέα για να ζητιανέυω ψιλά στην γειτονιά. Έτσι λοιπόν πήγα στο περίπτερο απέναντι. Ε αν δεν έχει το περίπτερο μάλλον δεν θα φάω σήμερα συλλογίστηκα. Σχεδόν πεπεισμένος ζήτησα από τον ατάραχο περιπτερά να μου χαλάσει. Χωρίς να αποστρέψει το βλέμμα του καθόλου από την αθλητική εφημερίδα που διάβαζε, μου είπε με ένα ειρωνικό ύφος: "ΘΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΩ, ΘΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΩ". Καλά του λέω, δεν έχεις να μου χαλάσεις ένα γ......μένο 50ρικο???Με κοίταξε με ένα πιο σοβαρό ύφος, αναρωτόμενος υποθέτω αν θα έπρεπε να χαλάσει φαια ουσία και να μου απαντήσει ή αν μια τέτοια κίνηση πιθανώς θα του έφερνε σοβαρή θλάση στους μυες πάνω από τα φρύδια. Πριν απαντήσει είχα φύγει. Τελευταίο μου καταφύγιο ένα φωτογραφείο. Οδεύοντας προς τα εκεί σκέφτηκα, εάν ένας φούρνος και ένα περίπτερο σε καρα-κεντρικό σημείο δεν είχαν να μου χαλάσουν, σιγα μην έχει ο φωτογράφος. Έλα όμως που διαψεύστηκα. Ο άνθρωπος καθ'όλα ευγενέστατος άνοιξε την ταμειακή του μηχανή και μου έδωσε: τα τελευταία δύο 20ρικα και δύο 5ευρα που είχε μέσα χωρίς κανένα ενδοιασμό. Σαν φάρος μέσα στην καταιγίδα ο φωτογράφος "με ταισε" απόψε, αλλά δυστυχώς όσο ευχαριστημένος και εαν ήμουνα όσο έτρωγα το μπιφτέκι μου (όχι δεν μου το έφαγε κανεις)είχα μία πικρία για την απύθμενη αδιαφορία των άλλων δύο. Εγώ προσωπικά σε καθημερινή βάση γίνομαι κοινωνός πολλών τέτοιων περιστατικών που με θλίβουν αφάνταστα, και παρότι δεν είμαι και ο καλύτερος άνθρωπος σας θέτω το ερώτημα τελικά:"Γιατί στην Ελλάδα όλοι έχουν τον συνάνθρωπο τους γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνι???" "Τί είναι αυτό που μας έχει δώσει αυτήν την ιδιότητα να πατάμε επί πτωμάτων ακόμα και για να μπούμε πρώτη στην ουρά σε μια τράπεζα ενώ πραγματικά δεν συντρέχει λόγος για να βιαστούμε???" Θα ήθελα πολύ να μάθω τι σκέφτεστε για αυτό. Χωρίς να υποβιβάζω την σημασία τους σε καμία περίπτωση, τα club, τα εστιατόρια, τα αστεία βιντεάκια είναι υπέροχα - αλλά μήπως αν αυτό εδώ το Lobby μεγαλώσει και μεγαλώσει πρέπει να το απασχολήσουν και άλλα θέματα πέρα από την διασκέδαση.

GZ